Μεγάλη γιορτή για το λαό της Κρήτης ήταν τα , ένα είδος . Καλογυμνασμένοι νέοι και νέες έκαναν ακροβατικές ασκήσεις πάνω σε ταύρους, ενώ ο κόσμος παρακολουθούσε χειροκροτώντας. Η γιορτή τελείωνε με τη θυσία του ταύρου.

Τα ταυροκαθάψια είναι ένα ξεχωριστό μινωικό άθλημα, που έχει μελετηθεί πολύ από τους ειδικούς. Διακρινεται σε τρεις διαφορετικές τεχνικές για άλματα. Στην 1η τεχνική, ο αθλητής έπιανε τον ταύρο που κάλπαζε από τα , γύριζε πάνω από το κεφάλι του, πατούσε πάνω στην πλάτη του και μετά γύριζε στον αέρα και προσγειωνόταν πίσω του.
Στην 2η τεχνική, ο αθλητής πηδούσε -κατά προτίμηση από μια ανυψωμένη θέση- πάνω από το κεφάλι του ταύρου, έπεφτε με τα χέρια πάνω στην πλάτη του, μετά γυρνούσε στον αέρα και προσγειωνόταν στο έδαφος πίσω από το ζώο. Στην 3η τεχνική, η οποία απεικονίζεται σε μία και μόνο παράσταση, ο ταυροκαθάπτης διακρίνεται πάνω από την ουρά του ταύρου, πιθανόν αφού τον έχει πλησιάσει από το πλάι. Ίσως η τελευταία αυτή παράσταση να μην αποδίδει μια ρεαλιστική τεχνική, αλλά να υπαγορεύτηκε από τις ανάγκες της εικονογραφίας του σφραγιδόλιθου όπου και βρίσκεται. Οι περίφημες νωπογραφίες από την Κνωσό (περίπου μέσα 15ου αιώνα π.Χ.) φαίνεται ότι αποτελούν έναν συνδυασμό των δύο πρώτων τεχνικών.