Μεταλλεύματα χαλκού
Τα μεταλλεύματα χαλκού ήταν τα πιο άφθονα στην Κρήτη και τα πιο περιζήτητα για την κατασκευή και . Έσκαβαν λοιπόν με το χέρι μέχρι το σημείο που έβρισκαν νερό. Γνώριζαν τις κάθετες και τις οριζόντιες στοές των ορυχείων και διάλεγαν με το χέρι το ορυκτό που έβγαζαν. Τα έπλεναν μετά σε βράχους πλαγιαστούς, έφευγε το χώμα σαν πιο ελαφρό κι έμεναν τα πιο βαριά μεταλλικά κομμάτια. Τα έψηναν σε φούρνους με ξύλα στους 1083 βαθμούς και μετά από πολλές άλλες διαδικασίες έβγαινε το μέταλλο.
Την εποχή αυτή ιδιαίτερη άνθηση παρουσιάζουν η κεραμική, η αγγειογραφία και η μεταλλοτεχνία. Τα έργα τέχνης των Μινωιτών χαρακτηρίζονται για την πρωτοτυπία, την ομορφιά και την κομψότητά τους. Στην κεραμική και την αγγειογραφία κυριαρχεί το κόκκινο, το κίτρινο, το πορτοκαλί και το άσπρο και θέματα παρμένα από τη φύση. Οι ζωγραφιές στα ανάκτορα και στα σπίτια της Μινωικής Κρήτης ζωγραφίζονταν στους , ενώ ακόμα ο σοβάς ήταν νωπός, για να "πιάσει" καλύτερα το χρώμα. Σ' αυτό οφείλεται ότι αν και έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από τότε δεν έχουν ξεθωριάσει.
Οι τεχνίτες της μινωικής Κρήτης ήταν και περίφημοι αγγειοπλάστες. Τα αγγεία, που ήταν φτιαγμένα από πέτρα ή πηλό, ήταν πάρα πολύ όμορφα. Μερικά από τα πήλινα είχαν λεπτό τοίχωμα, σαν το τσόφλι του αυγού, και ήταν στολισμένα με ζωγραφιές κάθε λογής: λουλούδια, ζώα, το διπλό πέλεκυ, που ήταν το σύμβολο της μινωικής Κρήτης, και διάφορα άλλα σχέδια. Τα αγγεία ήταν είδος πρώτης ανάγκης, γιατί σ' αυτά αποθήκευαν το , το κρασί, τους καρπούς. Από την Κρήτη έκαναν αγγείων και σε άλλες χώρες.